Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

PostHeaderIcon Everything is a matter of balance...

Ισορροπία πρέπει να υπάρχει παντού,στις πράξεις,στις σκέψεις,στις σχέσεις...χωρίς αυτή δε μπορούμε να κάνουμε βήμα..στην κυριολεξία! Όταν μάλιστα αποφασίζεις να ξεκινήσεις μια σχέση (είτε φιλική,είτε ερωτική,δεν έχει σημασία) πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να ισορροπήσεις, να δώσεις αλλά και να πάρεις. Τα λες απ'την αρχή αυτά, ανοίγεις τα χαρτιά σου και λες τι έχεις να προσφέρεις..δίνεις συναίσθημα,οχι απαραίτητα για να το πάρεις πίσω αλλά το σωστό είναι αυτό, να δίνεις και να παίρνεις.. Να κάνεις θυσίες αλλά να κάνει κι αυτός, να αγκαλιάζεις σφιχτά, να σ'αγκαλιάζει κι εκείνος σφιχτά..να νοιάζεσαι και να νοιάζεται, οχι αναγκαστικά ούτε από υποχρέωση αλλά γιατί έτσι νιώθει κι εκείνος. Κι αν κάποια στιγμή αρχίσεις να δίνεις μόνο εσυ κι ο άλλος σταματήσει, πάει,θα βουλιάξει το πλοίο..πρέπει να βάλει λίγο φορτίο να ισορροπήσει! Αν πάλι κάτι δε σου αρέσει πες το, προσπαθήστε μαζί να βρείτε μια λύση, μπορεί να χρειαστεί να κάνετε και οι δυο μερικές υποχωρήσεις για να βρείτε τη χρυσή τομή..Φυσικά δεν είναι εύκολο να υποχωρείς και να "κόβεις" πράγματα οπότε θα πρέπει να το κάνεις με μέτρο, και να κόβεις κι εσυ μαζί ό,τι ενοχλεί τον άλλο..τι, δε θες να αλλάξεις τίποτα εσυ; Sorry darling δεν παίζεται έτσι το παιχνίδι και θα βουλιάξεις..αν δεν αλλάζει ο άλλος τίποτα όμως, απλά φύγε..σκέψου, αξίζει να ισορροπείς μόνος σου πάνω σε τεντωμένο σχοινί;;; Love is a game for two και οι κανόνες είναι ίδιοι και για τους δύο όποια κι αν είναι η σχέση μεταξύ τους...


Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

PostHeaderIcon Μαύρη πέτρα.

Είμαι απίστευτα συναισθηματική αλλά μπορώ να τη ρίξω πίσω μου άνετα όταν μου έχεις κάνει κάτι ή όταν θέλω να σώσω τον εαυτό μου από μπερδέματα. Φεύγω έτσι απλά, μπορεί να τα κάνω σμπαράλια όλα πριν φύγω, αλλά μπορεί και να μην πω τίποτα.Μετά απλά παγώνεις στο μυαλό μου. Μένεις απλά μια εικόνα κάποιου,κάποτε. Τίποτα παραπάνω, υπάρχεις, αλλά αδιαφορώ πλήρως για την ύπαρξη σου.
Με εκνευρίζει αφάνταστα να γυρίζεις πίσω μετά από καιρό σα να μην τρέχει τίποτα, δε μ'αρέσει το ξαναζεσταμένο φαγητό. Όπως έφτιαξα το δρόμο μου μετά από σενα, κάνε κι εσυ το ίδιο, μην κολλάς σε μένα πάλι, μην ελπίζεις να γίνουμε όπως παλιά γιατί όλα αλλάζουν με τον καιρό, και ειδικά τα συναισθήματα. Είμαι αλλού πλέον. Έχω άλλους φίλους,άλλους ανθρώπους να με αγαπούν και να αγαπώ. Δε θέλω ουτε καν μια χαραμάδα για να σε βλέπω πού και πού, αφού έριξα μαύρη πέτρα δε θέλω τίποτα. Και εντάξει, μπορεί το γυαλί αν ραγίσει να ξανακολλήσει αλλά δεν έχω χώρο για σενα στη ζωή μου, και ούτε θέλω να βρω...δε θέλω καν να σου εξηγήσω το γιατί, μπορείς απλά να το δεχτείς και να προχωρήσεις;
Ξέρω γιατί γύρισες. Για να περηφανευτείς για τα κατορθώματα σου, για να δεις τι έχω καταφέρει εγώ, να συγκρίνεις και αν νίκησες να το χαρείς, να κοκορευτείς όπου βρεις. Τι κρίμα που δε θα σου δώσω ούτε καν αυτή τη χαρά! Και αν δέχτηκα και σου άνοιξα μια πορτούλα, το έκανα καθαρά από ευγένεια..να χαζέψεις λίγο κι εσυ. Μετά θα πατήσω κατά λάθος το delete -oops!- και θα μπορείς να ξανατραβήξεις το δρόμο σου καλή μου..ναι; Εξάλλου αν σε ήθελα στη ζωή μου, έστω να σε χαζεύω μια στο τόσο,θα είχα φροντίσει γι'αυτό πριν καιρό..θα το είχες καταλάβει,γιατί όταν μου λείπει κάποιος δε φοβάμαι να του το δείξω... αφού δε σου το έδειξα λοιπόν...bye bye bye :)


Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

PostHeaderIcon Γλείφω άρα υπάρχω;; Ε όχι!

Σκηνικό 1: Πριν ένα-δύο χρόνια στο μετρό στεκόταν δίπλα μου μια κοπέλα που φόραγε ένα ΤΕΛΕΙΟ παλτό με κάτι σχέδια στην πλάτη,κοτλε, ερωτεύσιμο τέλοσπάντων. Εντελώς αυθόρμητα της λέω "το παλτό σου είναι τέλειο!Από πού το πήρες;"...με κοίταζε σα να της μίλαγα Αρειανά. Μετά απλά χαμογέλασε ντροπαλά και μου είπε,αλλά η έκφραση "τι-μου-λέει-αυτή-τώρα;" δεν είχε φύγει από το βλέμμα της. Έφυγε σαν κυνηγημένη. (δεν ξέρω αν το προκάλεσα εγώ ή απλά βιαζόταν..)
Σκηνικό 2: Βλέπω φωτό καθηγήτριας μου στο facebook (άλλο και τούτο..δεν περίμενα ΠΟΤΕ οτι θα είχα φίλους καθηγητές στο facebook!) από το γάμο της...φόραγε ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ γούνινο λευκό μπολερό γιατί έκανε ψύχρα..πηγαίνω στο μάθημα και της λέω "Είδα και τις φωτογραφίες του γάμου σας..τέλειο το νυφικό αλλά λάτρεψα το γούνινο μπολερό..ήταν τοοοοοσο ωραίο!". Δε μπορώ να σου περιγράψω ακριβώς την έκφραση της αλλά ήταν συνδυασμός έκπληξης και Αρειανών πάλι..μόνο που αυτή τη φορά λίγα δευτερόλεπτα μετά διέκρινα κι άλλο ύφος..θα το ονομάσω "ωραία-πες-μου-τι-θες-από-μένα-τώρα!"..και μου έκοψε τη χαρά!
Σκεπτόμενη τα δυο περιστατικά λοιπόν,συνειδητοποιώ πόσο καχύποπτος έχει γίνει ο κόσμος πλέον..Λές μια καλή κουβέντα και ο άλλος νομίζει πως τον γλείφεις! Αν μάλιστα έχει και κάποιο αξίωμα ή ανώτερη θέση από τη δική σου (βλέπε φοιτητής-καθηγητής) τότε ακόμα και μια απλή καλημέρα μπορεί να φανεί γλείψιμο!!! Από μια πλευρά το καταλαβαίνω..γιατί το 95% των φοιτητών έχει στο μυαλό του τον καλό βαθμό όταν συζητα με τους καθηγητές.Παίζει να είναι και μεγαλύτερο το ποσοστό...αλλά εγώ ΔΕΝ ανήκω σε αυτούς τους φοιτητές. Έχω πει τσαχπίνικα "ελάαααααααατε κυρία βοηθήστε μας να περάσουμε,να τελειώσουμε κάποτε!" αλλά μέχρι εκεί. Δε θα δείξω ψεύτικο ενδιαφέρον για τα νέα της καθηγήτριας για να κάνω καλή εντύπωση. Το σιχαίνομαι αυτό. Αν ρωτήσω για τα νέα της, θα το κάνω από πραγματικό ενδιαφέρον αλλιώς δε ρωτάω καν. Κι όταν θέλω κάτι,θα το πω,αλλά δε σημαίνει πως ο,τι κάνω το κάνω για να πετύχω το σκοπό μου!
Αν σου κάνουν λοιπόν ένα κοπλιμέντο,μην πάρεις αμέσως το ύφος "ωραία-πες-μου-τι-θες-από-μένα-τώρα!" γιατί υπάρχει κι αυτή μικρούλα πιθανότητα ο άλλος να μη θέλει τίποτα από σένα..ακόμα κι αν έχεις κάτι να του δώσεις!




 ΥΓ: Δε μπορώ να περιγράψω πόση αηδία νιώθω όταν περνάει καθηγητής μπροστά από κοριτσοπαρέα λίγο πρίν αρχίσει η εξέταση του μαθήματος και όοοοολες μαζί οι καρακαηδόνες αρχίζουν "Τι κάνετε κύριεεεεε;" "Περάστε μας κύριεεεεεεεεεεε" "Εσείς που είστε τόοοοοσο καλός θα μας περάσετε εεε;"...Η πλάκα είναι πως μετά είναι τόσο σίγουρες οτι θα τις περάσει που μπαίνουν,κάθονται 5 λεπτά και παραπονιούνται για τα δύσκολα θέματα και μετά φεύγουν δίνοντας λευκή κόλλα! (που δεν είναι μια απλή λευκή κόλλα,επάνω έχουν απλώσει όλη τους την εξυπνάδα..μόνο που είναι διάφανη και δε φαίνεται!) Πόση βλακεία υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο Θεέ μου;;

About Me

Η Φωτό Μου
Evelyn
Greece
Τι να πώ;;;Τρείς λαλούν και δυο χορεύουν...
Προβολή πλήρους προφίλ

Αναγνώστες

Music for ur ears


Από το Blogger.